Geen digitale vader!

Voor sommige oudere mensen is het internet gewoon een raar verschijnsel. Ze krijgen allemaal woorden te horen die nieuw zijn, of horen verhalen, die ze liever niet hadden gehoord. En zitten ze eenmaal toch achter internet, dan is hun computer te traag.
Mijn vader is de zestig ruim gepasseerd. Als ze in zijn acht uur journaal door verwijzen naar het internet, begint hij te brommen. De man heeft namelijk helemaal geen zin, om naar boven te lopen om daar vervolgens meer informatie te krijgen over een onderwerp. E-mail daar in tegen dat vindt hij nog wel een goed verhaal, daar heeft mijn vader zelf nog mee gewerkt, alleen de toon van sommige berichten via de mail, daar zit hij over in. “Het is allemaal zo hap slik weg”, zegt hij soms. Trouwens de telefoon is bij mijn vader ook altijd een onbegrepen medium gebleven, vooral als mijn moeder weer uren aan de telefoon hing met een goede vriendin.
Mijn vader behoort tot de groep, waarbij internet net te laat kwam. En als je al geen interesse hebt in nieuwe communicatiemiddelen, tja dan valt het ook niet mee om daar mee geconfronteerd te worden. Echter ik ben zijn zoon, en dan nog één die helemaal idolaat is van internet en de vele digitale mogelijkheden, alleen ik krijg mijn vader er niet enthousiast voor, nee, daar heb je tegenwoordig verkopers met een goed gebekt verhaal voor. Die zelfs mannen van boven de vijfenzestig nog digitale snelwegen en kijkbuizen kunnen aansmeren, maar dat lieve mensen is weer een heel ander verhaal…